راه و راه آهن
راه سازی چیست؟؟
راه سازی عموماً در ساخت راه های روستایی، شهری و بین شهری صورت می گیرد. با توجه به شرایط منحصر به فرد در این زمینه، دقت مهندسین در طراحی و محاسبات از اهمیت بالایی برخوردار است. به عنوان مثال اگر در طراحی یک جاده توجه کافی به پیچ های جاده نشود، بدون شک با تصادفات متعددی مواجه خواهیم شد. علاوه بر این، اطمینان از
صافی و دوام سطح جاده از جمله جنبه هایی است که
مهندسان برای غلبه بر موانع به آن توجه می کنند.
به طور کلی، ساخت و ساز جاده را می توان با سه فرآیند توصیف کرد:
مقررات
زیرساخت
روسازی
ساخت ریل:
ساخت و ساز از
خطوط راه آهن شامل مراحل پیچیده مختلفی است که باید انجام شود
توسط مهندسان ناظر مجرب به منظور تولید خطوط راه آهن
مطابق با استاندارد EN 13674-1، معیارهای زیر باید در نظر گرفته شوند:
محتوای نیتروژن در ذوب:
حداکثر مقدار نیتروژن در خطوط راه آهن بر خلاف آن نباید از 90 ppm تجاوز کند
در سایر میله های فولادی که معمولاً کمتر از 120 ppm در نظر گرفته می شود.
محتوای هیدروژن در ذوب:
مقدار هیدروژن در ریل باید کمتر از 5.2 ppm باشد.
این پارامتر بسیار مهم است، و بنابراین، کمیت آن دوباره در مرحله نهایی ریخته‌گری اندازه‌گیری می‌شود.
محتوای اکسیژن در ذوب:
حداکثر میزان اکسیژن مجاز برای تولید ریل طبق این استاندارد 20 ppm است.
تست چاپ گوگردی:
این آزمایش برای اندازه گیری پراکندگی و توزیع ترکیبات گوگردی انجام می شود.
که سپس با استانداردهای خاص مقایسه می شوند.
تست سختی:
سختی و استحکام خطوط راه آهن ضروری است،
بنابراین تجزیه و تحلیل شیمیایی باید پس از تولید برای تعیین این پارامتر انجام شود.
عمق کربن زدایی:
این پارامتر پس از ساخت نیز باید کنترل شود، زیرا معیاری برای سختی ریل فولادی است.
ناخالصی های اکسیداتیو:
سطح ناخالصی های اکسیداتیو در ریل های تولید شده بسیار مهم است و باید دقیقاً استانداردها را رعایت کند.
استاندارد قابل قبول برای ناخالصی های اکسیداتیو به شرح زیر است:
K3 < 10 برای حداقل 95 درصد نمونه ها
K3 < 20 برای حداکثر 5 درصد نمونه ها
